(686 woorden / geschatte leestijd: 3-5 min)

Wat is een longread?

Een longread of long read is een prettig leesbaar, verhalend en journalistiek geschreven krantenartikel dat dieper gaat dan het doordeweekse nieuwsbericht en daar echt de ruimte voor neemt. Vaak met commentaar, analyse en achtergrondinformatie in het belang van opinievorming.

Deze unieke journalistieke vertelvorm, ook wel longform of long form genoemd, is een aantrekkelijk vormgegeven, aansprekende leesbeleving van 2000 woorden of een veelvoud hiervan. Digitale versies van longreads worden vaak multimediaal verrijkt met filmpjes, geluids- en videofragmenten, datavisualisaties en bewegende achtergronden.

Fraaie voorbeelden van digitale longreads zijn De wetsuit-man van het NRC, Snow Fall van The New York Times en Who wants to shoot an elephant? van Wells Tower op GQ.

Bedenkelijke zet of zorgzaam gebaar?

Sommige uitgevers van dagbladen en magazines vermelden de aanduiding longread expliciet bij de titel of inleiding van dergelijke artikelen. Wellicht zonder meer een goedbedoelde waarschuwing voor de onbedachtzame lezer, opdat deze zich niet verslikt in een grote hap leesvoer.

Dit gulle gebaar kan echter ook worden opgevat als een laatstewaarschuwingsbordje. Dat de tekst voor één keer eens niet piramidaal is opgebouwd, maar lineair moet worden gelezen. En dus een stille wenk dat je de teneur en inhoud van het artikel niet kan raden door de koppen vluchtig te scannen als verkeersborden die voorbijzoeven langs de snelweg.

Start! Uw tijd loopt…

Ook op internet, waar meer wordt gescand dan gelezen, is een soortgelijke vermelding in gebruik. Hier wordt bij een tekst of artikel wel eens vaker de geschatte leestijd vermeld. Die vermelding is louter een handige en goedbedoelde indicator voor mensen met weinig tijd die toch graag wat informatie willen vergaren.

– 5 minuten? Ideale lectuur voor de koffiepauze.

Diezelfde trend is inmiddels echter ook merkbaar in de uitgeverswereld, waar op steeds meer boeken de geschatte leestijd wordt vermeld. Nuttige informatie of gewoon een slimme verkooptruc?

En hoe accuraat is die schatting op basis van de gemiddelde leessnelheid eigenlijk? De lange, zinnelijke beschrijvingen van een bekroond boek als Post Mortem en de vaak verweven verhaallijnen van Peter Verhelst lezen immers van nature trager dan een sensatieroman à la Vijftig tinten grijs. Worden trage lezers niet ontmoedigd door deze gamificatie van lectuur?

Lange vlucht gepland? Dit boek heb je uit voor je bent geland!

Wat als je binnenkort pagina 156 van je e-boek omslaat op je e-boeklezer en er even verschijnt dat je boek over exact 45 minuten uit is? Zal ontspannende lectuur hierdoor niet aanvoelen als een race tegen de tijd, om toch maar die geschatte leessnelheid te halen? Of ga je dan juist, in een vlaag van rebellie, die leestijden lekker aan je laars lappen en moedwillig trager lezen?

Misschien doen auteurs en uitgevers er goed aan om ook het aantal woorden te vermelden. Zo laat je de lezer bepalen door welke leestip hij zich laat (ver)leiden. En kan hij zonder enige vorm van subliminale peer pressure je tekst of boek in eigen tempo lezen, net zoals voorheen.

Hoe vertaal jíj longread in het Nederlands?

Hoe je het ook aanvoelt of opvat, als informatieve lezerstip of betuttelende waarschuwing, in het Nederlands is er nog geen term die de lading van longread passend dekt. Tijd dus voor een denkoefening!

Hoe noem jij zo’n stevig stukje journalistiek? Zo’n lekker lang lezertje… misschien een doorlezer of diepgraver? Het is tenslotte geen snack of tussendoortje, maar een pièce de résistance (hoofdschotel) voor de lezer met grote leeshonger. Dergelijk leesvoer, waar doorzetters hun tanden in kunnen zetten, zou je met wat goede wil ook een doorbijter kunnen noemen.

Of misschien wel een doorloper (naar analogie van een kruiswoordraadsel zonder zwarte vakjes) omdat in (papieren) longreads vaak spaarzaam gebruik wordt gemaakt van plaatjes en foto’s.

En jíj? Wat vind jíj van leestijden en vermeldingen als longread? Een welgemeende en handige redactionele inlichting? Of eerder een afschrikmiddel om ongeduldige beeldschermlezers af te weren?

En weet jíj misschien een prachtige, passende Nederlandse benaming voor longread? Deel hieronder je mening en vondsten. Alles is welkom. Met of zonder vermelding van leestijd of aantal woorden.

PS ook een longread nodig voor jouw bedrijfscommunicatie? Neem vandaag nog contact met mij op. Ik maak er graag tijd voor.

© 2015 John Vanormelingen